امر به معروف مراتبی دارد که باید به ترتیب بین آنها مراعات شود.

.

.

۱- مرتبه اول:این است که طوری با او رفتار شود که بفهمد بخاطر گناهی است که او انجام می دهد مثلاً از او روی برگرداند یا با چهره عبوس برخورد کند یا ترک معاشرت و رفاقت کند که اگر با این امور او دیگر معصیت را ترک و تکرار نمی کند،باید به همین مقدار اکتفا کرد و نوبت به مراتب دیگر نمی رسد.

.

.

۲-مرتبه دوم:امر و نهی به زبان است که بر همه مردم از زن و مرد لازم است این مرتبه را انجام دهند.

سکوت و بی تفاوتی در صورتیکه شرائط امرو نهی موجود است ، گناه است.ترک امرو نهی خودش گناه است البته با زبان خوش و مراعاط شرائط امرو نهی کنند.

.

.

۳-مرتبه سوم:توسل به زور است که اگر بداند یا اطمینان داشته باشد که شخص ترک منکر نمی کند یا واجب را به جای نمی‌آورد مگر با به کار بستن زور ، واجب است.

(ولی الف:باید از مقدار لازم تجاوز نکند

ب:اگر لازمه این کار درگیری و زدوخورد است در نظام جمهوری اسلامی باید به نیروی انتظامی واگذار کرد یا به آن ها اطلاع دهند.)