امر به معروف و نهی از منکر
۱- در امر به معروف و نهی از منکر قصد قربت معتبرنیست بلکه مقصود اقامه واجب و جلوگیری از حرام است(یعنی برای ریا و خودنمائی هم باشد اشکال ندارد ولی ثواب هم ندارد).
۲- اکر احتمال بدهد که با موعظه و نصیحت ، ترک معصیت کند باید به همان اکتفا کند و از آن تجاوز ننماید.
۳- جایز نیست انسان برای جلوگیری از معصیت،معصیت دیگری انجام دهد مثلأ فحش بدهد یا دروغ بگوید یا اهانت کند مگر آن که از چیز های مهم باشد که خداوند به انجام آن به هیچ وجه راضی نیست مثل کشتن انسانی که قتلش حرام است در این صورت به نحو ممکن باید از قتل و معصیت جلوگیری کرد.
۴- اگر ممکن شود جلوگیری از معصیت به این که بین شخص معصیت مانع شود(مثلأ جلوی او بایستد که نتواند معصیت را انجام دهد) لازم است به همین مقدار اکتفا کند.
دیدگاه‌ها
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است.