در برهه ای که بسیاری می کوشند با بزک کردن استکبار و پاشیدن رنگ روشنفکری غربی به نمای جامعه، فضای بی بندوباری و هرزه گری و بی اخلاقی را در شهرهای کشورمان ترویج دهند، خون ریخته شده شهید خلیلی مظلوم، درخت تنومند اخلاق اسلامی را آبیاری کرد و بهاری تازه را برای آن به ارمغان آورد.
در روزهای تعطیلات نوروزی و در شرایطی که این طلبه عزیز تنها 21 بهار از عمرش سپری شده بود، خبر شهادتش به سرعت در سطح شهر پیچید و جمعیتی گسترده و بیش از حد تصور تابوت او را که نه، بلکه بیرق شهادت و عمل به دستور اسلام را، به دوش گرفتند و عهد بستند که نگذارند خون شهیدان پایمال شود.

خون این شهید 21 ساله همینک شهر به شهر در حال جریان است و تجمع گسترده مردم اصفهان و زایران جمکران و مراسم ختم و هفت وی در تهران نشان می دهد که یک عنصر حزب اللهی، هم حیاتش موجب برکت است و هم مماتش اسباب نعمت و رحمت برای امت.

این روزها خبر می رسد که در قم مقدسه نیز برنامه هایی برای بزرگداشت مقام و راه آن شهید برنامه ریزی شده است و از برخی شهرهای دیگر نیز اخبار مشابهی گزارش می شود.

همچنین، برخی مسئولان غفلت زده که با عرض تاسف برای هوشیاری همیشه محتاج شوک های گرانبها و اینچینینی هستند، نیز به تکاپو افتاده اند تا برای واجب قطعی امر به معروف و نهی از منکر، فکری اساسی کنند.

در این میان، اولین خواسته قطعی همه تجمع کنندگان و عزاداران شهادت این طلبه عزیز، قصاص قاتل او و صدور حکم اعدام برای وی هست. همچنین، توبیخ مسئولان 26 بیمارستانی که از پذیرفتن شهید علی خلیلی سرباز زدند نیز کمترین توقعی است که نسبت به این خاطیان انتظار می رود.

تصویب قانونی متقن برای حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر و برخوردکنندگان نسبت به این اصل اسلامی از دیگر مسایلی است که می تواند مسئولان را نه در مقام سخن، که در عمل و اقدام به عنوان حامیان اصلی این حرکت معرفی کند.

با این همه، نکته حایز اهمیت در این باره این است که جوانان انقلابی در ایام عزای فاطمیه و به تاسی از اولین فدایی ولایت نشان دادند که وقتی می میرند، تازه زنده می شوند و با خونشان، راه را نشان می دهند.