یا بَقیة الله آجَرَکَ الله فی مُصیبَةِ جَدِّکَ الحُسَین عَلَیهِ السَّلام

آقاجان...

     خداکند که رضایم فقط رضای تو باشد ؛؛     هوای نفس نباشد همه هوای تو باشد؛؛

            خدا کند که گزارت فِتد به منظر چشمم؛؛      که سجده گاه نمازم به جای پای تو باشد؛؛

هدیه به پیشگاه حضرت ولیعصر(عج)...
عطش امام حسین علیه السلام...
هلال ابن نافع گوید: هنگام شهادت حضرت امام حسین بالای سر حضرت آمدم ، بخدا قسم کشته ای غرقه در خون ، نیکوتر و نورانی تر از او ندیدم ، نور صورت و هیبت او مرا از تفکر در شهادتش مشغول کرد، و او در آن حال آب طلب می کرد، شنیدم مردی گفت : بخدا سوگند از این آب نیاشامی تا به آب جوشان (جهنم ) وارد شوی حضرت فرمود: وای بر تو من از آب جوشان جهنم نمی نوشم ، من بر جدم پیامبر وارد می شوم و در منزل او ساکن می شوم ، در جایگاه صدق ، نزد مالک قدرتمند، و از آب صاف می نوشم و از کارهای شما شکایت می کنم .
مصیبت عطش بر سیدالشهداء از همه سنگین تر بود، نه از آن جهت که تشنگی سراسر وجودش را فراگرفته بود و لبها خشک و پژمرده و چه بسا دهان مجروح و سوی چشم کم شده بود، نه ، بلکه از آن جهت که فریاد العطش اطفال مظلومش را می شنید، از آن جهت که جوان برومند او علی اکبر، از پدر تقاضای آب ، که حق حیات است دارد، اما سیدالشهداء آبی نمی یابد، از آن جهت که صورت طفل شیرخوار خود را می بیند که چگونه از تشنگی به کام مرگ فرو می رود و آتش گرفته ، اما چاره ای ندارد، آری اگر برای دیگران آب برای رفع عطش بود، برای علی اصغر هم آب بود و هم غذا، چرا که مادرش نیز شیر نداشت ، چقدر سنگین است بر مثل سیدالشهداء که از آن مردمان پست ، برای طفل خود تقاضای آب کند، اما با تیر به او پاسخ دهند، و بالاخره برادر گرامی خود را برای آوردن آب فرستاد، گویا اطفال منتظر آب بودند، که دیدند سیدالشهداء برگشت و خبر شهادت برادر را آورد.

حمله خمپاره ای به حرم حضرت زینب سلام الله علیها را محکوم می کنیم....

                                                              دلی شکست اگر،دعا کند برای صاحب عزای عصر...