ابن قولویه با سند خود از امام صادق(ع) نقل کرده است که فرمود:امیرمؤمنان(ع)به امام حسین فرمود:ای

اباعبدالله!از دیر زمان؛تو الگو بوده ای (و یا تو از ازل مایهً تسلیت هر مصیب دیده ای ؛بوده ای)

عرض کرد:«فدایت شوم!(درهنگام بلا)حالم چگونه است؟..»

فرمود:تو میدانی؛انچه را که آنان نمیدانند و هر عالمی؛از علم خود بهره میبرد؛فرزندم!پیش از انکه آن روز فرا

رسد شنوا وبینا باش؛ سوگند به خدایی که جانم در دست اوست!بنی امیّه قطعأ خون ترا میریزند؛ امّا

نمی توانند تورا از دینت برگردانند و نمی توانند یاد خدارا فراموشت سازند. 

امام حسین(ع) عرض کرد:«سوگند به خدایی که جانم در دست اوست!همین مرا بس است و به انچه

خدا فرو فرستاده؛ایمان دارم و پیامبر خدا(ع)را تصدیق میکنم و گفتار پدرم را تکذیب نمی نمایم.».

منابع:

بحارالانوار 262:44 حدیث 17

عیون الاخبار

کامل الزیارات

من این حدیثو اگه اشتباه نکنم تو کتاب اسرار ال محمد(ص) دیدم.