مقامات عرفانی زن

زنانی که دارای ذوق عرفانی بوده‌اند و آن ذوق توسط اسلام شکوفا شده و جملات و کلمات بلند عرفانی بیان کرده و یا اشعار ارزشمندی سروده‌اند، در تاریخ فراوان است که از آن جمله می‌توان از رابعهٔ شامیه، رابعهٔ بصریه عدویه و رابعهٔ دختر اسماعیل نام برد.در شرح حال رابعه دختر اسماعیل آمده که وقتی حالی به او دست می‌داد،اهل بهشت را می‌دید و می‌گفت:«رأیت أهل الجنة یذهبون و یجیئون و ربما رأیت حورالعین یستترن منی بأکمامهن.»

 زنان نیز گاهی به جایی می‌رسند که حوریها خود را از آنها می‌پوشانند. زنان بهشتی از حوریها بالاترند، و این جایگاه واقعی زن است. اگر کسی توهم کند که بعضی محدودیتهای اجرایی نمی‌گذارد زن به این جایگاههای برتر برسد،توهمی بیهوده است.

 حجاب حق الهی

استاد سپس در باب حکم«حجاب» می‌فرمایند که عده‌ای گمان می‌کنند حجاب برای زن،محدودیت و حصاری است که خانواده و وابستگی شوهر برای او ایجاد نموده است.

حال آنکه در بینش قرآن کریم، حجاب زن تنها مربوط به خود او نیست تا بگوید از حق خود صرف‌ نظر کردم، حجاب زن مربوط به زن نیست تا بگوییم من راضیم، حجاب زن مربوط به خانواده نیست تا اعضای خانواده رضایت بدهند.بلکه حجاب زن،حق الهی است لذا در جهان غربی . کشورهایی که به قانون غربی مبتلا هستند،اگر زن همسرداری آلوده شد و همسرش رضایت داد، قوانین آنها پرونده را مختومه اعلام می‌کند اما در اسلام چنین نیست.زیرا حرمت زن، نه اختصاص به خود زن دارد نه شوهر نه حق برادر و فرزندانش می‌باشد. همه اینها اگر رضایت دهند قرآن رضایت نخواهد داد چون حرمت و حیثیت زن، حریم خداوند است.

خدای سبحان، زن را با سرمایهٔ عاطفه آفرید تا معلم رقت باشد و پیام عاطفه بیاورد.اگر جامعه ای این درس رقت و عاطفه را ترک نمود و به دنبال غریزه  و شهوت رفت به همان فسادی مبتلا می‌شود که در غرب ظهور کرده‌است.

زن به عنوان امین حق الله از نظر قرآن، مطرح است یعنی این مقام و این حرمت و حیثیت  را خدای سبحان که حق خود اوست، به زن داده و فرموده:این حق مرا به عنوان امانت ، حفظ کن.

جامعه‌ای که قرآن در آن حاکم است، جامعهٔ عاطفه و انسانیت است و سرش آن است که نیمی از جامعه را معلمان عاطفه به عهده دارند که مادران هستند، بخواهیم یا نخواهیم،بدانیم یا ندانیم، در اصول خانواده، درس رأفت و رقت است که کارساز است.

زن در اسلام

دنیای کنونی ، زن را در معرض نمایش آورد و درندگی جامعه بیشتر شد. اما دنیای اسلام ، زن را در صحنه می‌آورد تا جامعه را مسخر عواطف زن کند ،نه مسخر غریزه زن.

اگر کارهایی که زنان اباذر گونه در جنگ‌ها و صحنه‌های سیاسی اسلام کردند ،ده ها بار گفته می‌شد، به صورت فیلم تبلیغی درمی‌آمد وده‌ها بار کتاب نوشته می‌شد، آنگاه مشخص می‌شد که زنان در بیشتر مسائل نظامی در صدر اسلام همچون اباذر و مالک‌اشتر بودند.

همتای یکدیگر

مرد و زن در معیارهای اصلی، همتای یکدیگر هستند و برخی مسئولیتهای اجرایی بر عهدهٔ مرد است که اگر انجام ندهد باید عواقب دنیوی و اخروی آن را تحمل کند:

اولأ تهمت هائی که به اسلام زده و می‌گویند نیمی از جامعه را از بسیاری حقوق محروم نموده، نارواست.

ثانیاً این تعصبات و رسومات جاهلی که از دیرباز در فرهنگ جوامع ما رواج یافته که زن را بعنوان مظهر ضعف و زبونی ساد می‌کنند، باید زدوده بشود زیرا خلاف اسلام است.

ثالثاً اگر کسی گمان کند که زن نباید از علوم و مسئولیتهای اجتماعی که خدمات قابل عرضه‌ای به جامعه ارائه می‌دهد استفاده کند،از این دیدگاه صرف نظر کند زیرا در نگاه اسلام زن در این علوم و معارف ، همتای مرد است و باید به جامعه خدمت کند مگر آنجا که بطور استثنأ وظیفه مرد است.

رابعاً جمله«عاشروهن بالمعروف» اختصاصی به مسائل داخل منزل ندارد بلکه در کل جامعه جاری است. رفتار نیکو با زنان، چنانچه شایسته و درست است.

خامساً وضعیت زن در مقابل مرد،غیر از وضعیت زن در مقابل شوهر است،زن در مقابل شوهر تمکین جنسی می‌کند اما در مقابل جامعه،فردی از افراد جامعه است و وظیفه ندارد از مردان اطاعت کند.