هشتم اردیبهشت ،سالروز شهادت عقاب تیز پرواز آسمان ایران، شهید علی اکبر شیرودی است که نامش در صفحه‌ی‌ پر افتخار تاریخ دفاع مقدس همیشه درخشان است.
امیر سرافراز ارتش اسلامی ،سر تیپ خلبان شهید علی اکبر شیرودی ،در دی ماه ۱۳۳۴ درشیرود تنکابن به دنیا آمد. وی دوران ابتدایی و دبیرستان را در تنکابن پشت سر گذاشت؛سپس به تهران رفت و پس از طی مراحل جذب در هوا نیروز و آموزش خلبانی ،به اصفهان اعزام شد. شهید شیرودی در طول دوران قبل از انقلاب در زمینه های مذهبی فعالیت می کرد و علیه رژیم شاه فعالیت هایی را انجام می داد این شهید بزرگوار با سختی و مصائب بسیار تا سوم متوسطه در زادگاهش به تحصیل پرداخت؛ سپس راهی تهران شد و همراه با کار، به تحصیل خود ادامه داد.
شهید شیرودی با اتمام تحصیلات متوسطه در سال ۱۳۵۱ وارد ارتش شد و دوره ی مقدماتی خلبانی را در تهران به پایان رساند؛ سپس دوره‌ی‌ هلی کوپتری کبرا را در پادگان اصفهان دید و با درجه‌ی ستوان یاری فارغ التحصیل شد.
وی پس ازسه سال خدمت در ارتش به کرمانشاه رفت و با شهید کشوری و چند نفر دیگرآشنا شد؛ به طوری که بیشترین اوقات را با آنان می گذراند و با اوج گرفتن جریانات انقلاب اسلامی شهید شیرودی از ارتشیانی بود که به صفوف راهپیمایان پیوست و به دستور حضرت امام (ره) مبنی بر فرار سربازان از پادگان ها او نیز خارج شد.
پس ازخروج از پادگان ، در صدد تشکیل گروهی چریکی برآمد و با تعدادی از دوستانش در کرمانشاه در این زمینه اقدام کرد تا اینکه امام(ره) به میهن بازگشتند و انقلاب به پیروزی رسید .شهید شیرودی پس از جریانات پیروزی انقلاب با پیش مرگان کُرد مسلمان همکاری کرد و سپس با تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ، به سپاه غرب کشور پیوست .

زمانی که جنگ کردستان آغاز شد ،شیرودی و چند تن دیگر از خلبانان وارد جنگ شدند و او ساعتی از جنگ فاصله نگرفت و چنان جنگید که شهید دکتر چمران او را ستاره ی درخشان جنگ کردستان می نامید و شهید تیمسار فلاحی نیز او را منجی غرب و فاتح گردنه ها و ارتفاعات آربابا،بازی دراز ،میمک و دشت ذهاب و پایگاه ابوذر معرفی می کرد .

شهید شیرودی بالاترین ساعت پرواز در جنگ را در جهان داشت و با بیش از چهل بار سانحه و بیش از سیصد مورد اصابت گلوله به هلی کوپترش، باز سرسختانه می جنگید و همیشه عاشق به تمام معنی بود.شهید علی اکبر شیرودی درنهایت به خلوصی که خواهانش بود،رسید و مورد دعوت حق قرار گرفت و در هشتم اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۰ در حالی که تانک های عراقی به طرف قره بلاغ دشت ذهاب در حرکت بودند . با هلی کوپتربه مقابله با آنان پرداخت و پس از انهدام چندین تانک از پشت سر مورد اصابت گلوله تانک قرار گرفت و به شهادت رسید.

تیمسار فلاحی بعد از شهادت وی گفت: وقتی خبر شهادت شیرودی را به امام (ره) دادم. یک ربع به فکر فرو رفتند و حضرت امام (ره) در مورد همه ی شهدا می گفت خدا آنها را بیامرزد ، ولی در مورد شیرودی گفت او آمرزیده است .
وی عاشق انقلاب و ولایت بود و همواره سعی می کرد پیوند مستحکم بین ارتش و روحانیت برقرارکند . و در این راستا از هیچ تلاشی فرو گذار نمی کرد. شیرودی عاشق پرواز بود .او برای پیروزی و نبرد علیه دشمن، زمان را نمی شناخت و شبانه روز برای پیشبرد اهداف جنگی تلاش می کرد .
بیژن شیرودی از همرزمان شهید، درباره ی شهید شیرودی می گوید:خلبان شهید شیرودی ،یک نظامی شجاع و دلیر و بی نظیربود و زمانی که رژیم بعثی عراق با نیروهای زرهی خود به ایران حمله کرد،شهید شیرودی با کمک همرزمان خود جلوی پیشروی عراقی ها را گرفت و با توجه به اوضاع نابسامان کشورمان در اوایل انقلاب نقش ممتاز و بی نظیر خلبان شیرودی درسرکوب متجاوزان و منافقین قابل توجه بوده .هر زمانی که ایشان در آسمان بود رزمندگان نیروی مضاعفی می گرفتند .

محمد علی میرزایی یکی دیگر ازخلبانان هوانیروز و همرزم شهید شیرودی نیز می گوید: شیرودی همچون ستاره ی پر فروغ آسمان همواره برای رسیدن به اهداف عالیه ی خویش نورافشانی می کرد و در راه عشق و شهادت و پایمردی خستگی را نمی شناخت و تا پای جان می رفت و زمانی که در پایگاه هوایی کرمانشاه بودیم،مقام معظم رهبری مدظله العالی در نماز جماعت به ایشان اقتدا کرد و نماز خواند و مؤذن این نماز جماعت بنده بودم.
وی اظهار داشت: شجاعت و دلیر مردی شیرودی دربین خلبانان هوانیروز مثال زدنی بود و برای رسیدن به هدف هیچ مانعی نمی توانست وی را از انجام مأموریت باز دارد.

امیر سرافرازارتش اسلام سرتیپ خلبان شهید علی اکبر شیرودی دربخشی از وصیت نامه ی خود می گوید :هنگامی که پرواز می کنم احساس می کنم همچون عاشق به سوی معشوق خود نزدیک می شوم .و در بازگشت هر چند پروازم موفقیت آمیز بوده باشد،مقداری غمگین هستم. چون احساس می کنم هنوز خالص نشده ام تا به سوی خداوند بر گردم.
شیرودی در سال ۶۰  به درجه ی رفیع شهادت نایل آمد . پیکر پاک و مطهرش در گلزارشهدای شیرود به خاک سپرده شد. شهید علی اکبرشیرودی حماسه نامه ای است که باید بارها خواند؛مردی که حماسه ای بی بدیل در تاریخ از خود به یادگار گذاشت.

شیرودی تمام ساعات خود را وقف کردستان می کرد ،لحظه ای آرام نمی گرفت تا کردستان را پاکسازی نماید ،دوشا دوش دکتر مصطفی چمران ،شهر به شهر کردستان را زیر پا می گذاشت و کردستان چنان با وجود شیرودی مالوف می شد که اورا ملقب به عنوان « نقشه کامل کردستان » می نامیدند.

دشمن از هر سلاحی برای به زانو در آوردن شکار چی یکه تاز ارتش حزب الله استفاده می کرد اما نه تطمیع ،نه تهدید و نه ترور ،هیچکدام نمی توانست خللی در عزم راسخ «حر» کربلای ایران به وجود بیاورد.

شیرودی ۳ سال در بحرانی ترین و سخت ترین روزهای انقلاب و جنگ ،نام خود را به کابوسی برای دشمنان انقلاب و کشور تبدیل کرد و در این راه موجی از تهمت ها ،آزار ها و خطرات را به جان خرید ،اما علی اکبر به تنهایی چون کوه ایستاد ،هر چند دلشکسته و آشفته خاطر می شد ،لیکن هرگز دست از مجاهدت بر نداشت و تنها با فریاد مظلومانه خود بود که دردهای نهفته در دل دریایی خود را آشکار می ساخت .
این جمله را بخوانید :
«من نمی د انم چرا هر وقت به طرف جبهه خودی بر می گردم و اعلام می کنم که شیرودی هستم ،آتش پدافند خودی چند برابر می شود .

این جمله به تنهایی روشن کننده اوضاع در زمانی است که شیرودی علم جنگ با دشمنان اسلام را در آسمان ها بر افراشته بود ،به همین جهت است که او را مظلوم ترین شهید ارتش می دانند ،چون علی رغم شهرت دلاوری هایش در میان رزمندگان و مردم ،از خیانت ها و نیرنگ های دشمنان اسلام که در آن زمان به لباس دوست ملبس بودند ، دلی سوخته داشت . چند ماه پس از شهادت او بود که طومار آن خائنین و منافقین هم به همت امام و مردم در هم پیچیده شد.