بوی ِ زهرا و مریم و هاجر ، از پر ِ چادرت سرازیر است

بشکند آن قلم که بنویسد: ، "دِمُدِه گشت و دست و پا گیر" است

توی بال ِ فرشته ها انگار ، حفظ وقت ِ عبور می آیی

کوری ِ چشمهای بی عفت ، مثل یک کوه نورمی آیی

حفظ و پوشیده در صدف انگار ، ارزش و شان خویش میدانی

با وقاری و مثل یک خورشید ، پشت ِ   یک ابر ِ تیره می مانی

خسته ای از تمام مردم شهر ، از چه رو این قدر تو غم داری؟

نکند فکر این کنی شاید ، چیزی از دیگران تو کم داری !!

قدمت  روی شهپر جبریل ، هر زمانی که راه می آیی

در شب ِ چادرت تو می تابی ، مثل یک قرص ِ  ماه می آیی

سمت ِ جریان ِآبها رفتن ، هنرِ هر شناگری باشد

تو ولی باز استقامت کن   ، پیشِ رو جای بهتری  باشد

پر بکش سمت اوج میدانم ، که خدا   با  تو  است  در همه جا

پر بزن چادرت  تو را   بال است ، و بدان می برد تو را بالا

در زمانی که شان و ارزش جز ، به دماغ و لباس و ماشین نیست

توی چادر بمان و ثابت کن ، ارزش واقعی زن این نیست ...!!!