یا رب زغمش تا چند اشکم ز بصرآید

بنشسته سر راهش ، شاید  ز سفرآید

تا چند بنالم زار  شب تا سحر از هجرش

کوکب شِمُرم هر شب ، شاید که سحرآید

هر دم که رخش بینم خواهم دگرش دیدن

بازش نگرم شاید یک بار دگر آید

 از دیده نهان اما اندر دل من جایش

 او را طلبم هر شب شاید که ز درآید

با کس نتوانم گفت من راز درون خویش

کز درد غم هجرش دل را چه به سرآید

می سوزم و می سازم از درد فراق اما

تیر غم او بر دل افزون ز شمَر آید

"حیران" به فغان تا کی با محنت و غم همدم

یارب نظری کان شاه از پرده بدر آید

»«اللهم عجل لولیک الفرج مولانا صاحب الزمان»«