اقای علی رضا نعمتی در کتابش می گوید:

یکی از دوستان و شیفتگان حضرت بقیة الله (ارواحنا فدا) در شب جمعه ۱۱ رجب ۱۴۱۲

(مطابق با دی ماه ۱۳۷۰) برایم نقل فرمودند که:

چند شب قبل در خواب دیدم شما ماشین، سبز رنگی داشتید و من هم در صندلی عقب آن

نشسته  بودم و مشاهده کردم حضرت بقیةالله (ارواحنا فدا) نیز بر روی صندلی جلو نشسته اند.

ایشان فرمود: حضرت ولی عصر (ارواحنا فدا) دستور حرکت دادند ، رفتیم تا به بیابان وسیعی

که همه مردم در آنجا جمع بودند رسیدیم ، ما در جای بلندی مشرف بر جمعیت ایستادیم و حضرت

ولی عصر (علیه السلام) از ماشین پیاده شدند ولی مردم به ایشان توجّهی نداشتند و مشغول کارهای

خود بودند.

ایشان گفتند: سپس آن حضرت رو به ما کرده و خصوصاً خطاب به شما با حالت خاصّی که تند

و گویای مظلومیّت و سوز دل آن حضرت بود ، فرمودند:

«چرا به مردم نمی گوئی امام زمان مظلوم است؟ برو بگو مردم مرا فراموش کرده اند، بگو امام

زمان غریب است، مردم به یاد من نیستند»

در تایید داستان فوق ، یکی از مراجع تقلید و علمای ربانی می فرمود: امام عصر (ارواحنا فدا)

در یکی از تشرفات فرموده بودند: اگر به اندازه ای که برای پیدا کردن مرغ گمشده خود جستجو

می کنید به دنبال من می گشتید ، مرا می یافتید.

-----------------------------------------

همان،ص ۱۰۷