«أَ لَیْسَ اللَّهُ بِکافٍ عَبْدَهُ ، آیا خدا براى نگهدارى بنده‏اش کافى نیست؟»؛(سوره زمر/آیه۳۶)

در مشکلات زندگی صبر داشته باشیدو به خداوند توکل کنید و ایمانتان را تقویت کنید

برای اینکه امیدتان را از دست ندهید لازم است ایمان داشته باشید. باید باور داشته باشید که همه چیز در نهایت به نتیجه ی مطلوبی خواهد رسید.بدانید که صبر ارزش پاداشتان را بیشتر می‌کند.

ضرب‌المثل قدیمی که می‌گوید، "صبر تلخ است ولیکن بر شیرین دارد"

برای تحقق توکل واقعی باید معرفت و شناخت و ایمان خود را به خداوند و علم و قدرت و رحمت خداوند بیشتر نماییم و با اعمال نیک و شایسته ریشه درخت ایمان را عمیق و استوار نماییم و با چنین معرفت و ایمانی واگذاری کار به خدا و انتخاب او به وکالت در امور مختلف کار چندان سختی نخواهد بود و مشکل اصلی همان مسأله عدم شناخت درست و عمیق و نبود ایمان سرشار و نقش آفرین است.

بندگان مؤمن خداوند، چنان افق فکرشان بلند است که از تکیه بر مخلوقات ضعیف ناتوان هر قدر هم به ظاهر عظمت داشته باشند ابا دارند. آنها آب را از سرچشمه می گیرند و هر چه می خواهند و می طلبند از اقیانوس بی کران عالم هستی یعنی از ذات پاک پروردگار می طلبند.

البته مفهوم توکل این نیست که انسان دست از تلاش و کوشش بردارد و به گوشه انزوا بخزد و بگوید تکیه گاه من خداست، بلکه مفهوم آن این است که با ارده ای قوی و بدون خلل، به پیش می رود و در انجام کارها، دچار اضطراب و دو دلی نمی شود.

علامه طباطبایی در این باره می فرمایند: «دست یافتن به هدف و مقصد در این عالم (که عالم ماده است) احتیاج به اسبابى طبیعى و اسبابى روحى دارد، و چنان نیست که اسباب طبیعى تمام تاثیر را داشته باشد، پس اگر انسان بخواهد وارد در امرى شود که بسیار مورد اهتمام او است، و همه اسباب طبیعى آن را که آن امر نیازمند به آن اسباب است فراهم کند، و با این حال به هدف خود نرسد، قطعا اسباب روحى و معنوى (که گفتیم دخالت دارند) تمام نبوده، و همین تمام نبودن آن اسباب نگذاشته است که وى به هدف خود برسد، مثلا اراده‏ اش سست بوده، یا مى ‏ترسیده یا اندوه و غم مانعش شده یا شدت عمل و یا حرص و یا سفاهت به خرج داده یا سوء ظن داشته و یا چیز دیگرى از این قبیل مانع به هدف رسیدنش شده است، و این گونه امور بسیار مهم و عمومى است و اگر همین انسان در هنگام ورود در آن امر به خدا توکل کند در حقیقت به سببى متصل شده که شکست‏ ناپذیر است، سببى است فوق هر سبب دیگر، و در نتیجه تمسک به چنین سببى، اراده‏ اش نیز قوى مى‏ شود، دیگر هیچ یک از اسباب ناسازگار روحى، بر اراده او غالب نمى‏ آید و همین است موفقیت و سعادت.»(۱)

شک به دل راه ندهیم و یقین بداریم که خداوند متعال خیر مطلق است و برای هیچ بنده ای بد نمی خواهد و به غیر او امید به کسی نبندیم ، به خداوند  توکل کنیم،ایمان خود را از دست ندهیم  بی شک رکن اصلی واگذاری امور به خداوند متعال صبر است و صبر

......................................................
۱. جمه تفسیر المیزان، ج‏۴، ص: ۱۰۱.